Calvijnjaar 2009 500 jaar Johannes Calvijn

10. Wierpen de Papentempel vaders blik op de mis, als een offer?

Mochten er hier opdringen beknopte zinnen van de ouden, en betogen, op hun gezag, dat het offer dat wordt uitgevoerd in het avondmaal moet worden opgevat dan wat we hebben uitgelegd, laat dit ons korte antwoord, - dat, indien de vraag betrekking heeft op de goedkeuring van de fictie van offer, zoals verbeeld door Papisten in de mis, er is niets in de paters aan het aangezicht dan heiligschennis. Ze gebruiken zelfs de term offer, maar zij, op hetzelfde tijdstip, verklaren dat ze niets meer betekenen dan de herdenking van die ene ware offer dat Christus, ons enige offer, (als ze zelf overal verkondigen,) uitgevoerd op het kruis. "De Hebreeën", zegt Augustinus, (vervolg Faust. Lib. 20 quater, 18,) "in de slachtoffers van de beesten die zij aan God, vierden de voorspelling van de toekomstige slachtoffers die Christus aangeboden: Christenen nu vieren de herdenking van een voltooide offer door de heilige offergave en participatie van het lichaam van Christus. " Hier is hij zeker en leert dezelfde doctrine die wordt geleverd in een grotere lengte in het boek Wat geloofsonderricht aan Peter de Deacon, die de auteur is. De woorden zijn "Houdt meest stevig en twijfel er niet aan, dat de enige verwekt werd vleesgeworden voor ons, dat hij die zelf voor ons, en het aanbieden van een offer aan God voor een zoetgeurend genieten; aan wie, met de Vader en de Heilige Geest, in de tijd van het Oude Testament, dieren werden opgeofferd, en aan wie nu, met de Vader en de Heilige Geest, (met wie er een Godheid), de heilige Papentempel, in de hele wereld, niet ophoudt om het offer van brood en wijn. Want in die vleselijke slachtoffers, was er een typering van het vlees van Christus, die hij zelf was, aan te bieden voor onze zonden, en van het bloed dat hij gaf voor de vergeving van zonden . Maar dat offer is dankzegging en de herdenking van het vlees van Christus die hij heeft aangeboden voor ons, en van het bloed dat hij gaf voor ons. " Vandaar dat Augustinus zelf, in een aantal passages, (Ep. 120, ad Honorat. Cont. Advers. Legis.), uitlegt, dat het niets anders is, dan een offer van lof. Kortom, u vindt er in zijn geschriften, passim, dat de enige reden waarom het avondmaal van de HEERE een offer is, want het is een herdenking, een beeld, een getuigenis van dat enkelvoud, waar, en alleen offer waarmee Christus vergaf onze schuld. Want er is een memorabele passage, (De Trinitate, Lib. 4 c. 24, (Op Trinity)) wanneer, na discoursing van het enige offer, waardoor hij concludeert: "Daar, in een offer, vier dingen worden beschouwd, te weten ., aan wie het wordt aangeboden, door wie, wat en voor wie hetzelfde geldt een bemiddelaar, het combineren van ons naar God door het offer van de vrede, blijft een met hem aan wie hij aangeboden, maakte zich een met degenen voor wie hij aangeboden , is zelf degene die geboden, en het enige waar hij aangeboden. " Chrysostom spreekt in dezelfde zin. Ze zo sterk beroep doen op de eer van het priesterschap van Christus alleen, dat Augustinus verklaart zou zijn gelijkwaardig aan Antichrist voor een om een papenkolonol als een bemiddelaar tussen God en de mens, (August. Cont. Parmen. Lib. 2 c. 8.)

11. Papentempel vaders wijken af van de goddelijke instelling

En maar we ontkennen niet, dat in het avondmaal het offer van Christus is zo levendig tentoongesteld, als bijna om het spektakel van het kruis voor onze ogen, net zoals de apostel zegt aan de Galaten, dat Jezus Christus blijkbaar was uiteengezet voor hun ogen, als de prediking van de kruisweg aan hem geleverde, (Gal. 3: 1.) Maar omdat ik zie dat die oude schrijvers hebben geworsteld met deze herdenking aan een ander doel dan accordant aan de goddelijke instelling (het avondmaal of andere manier leek ze om de schijn van een herhaalde of minstens verlengd, offer,) niets kan veiliger worden voor de vrome dan tot rust tevreden met de zuivere en eenvoudige ordonnantie van God, waarvan het avondmaal wordt gezegd te worden, alleen omdat zijn gezag alleen er in moeten worden opgenomen. Zien dat ze behouden een vroom en orthodox oog van de hele ordonnantie, en ik kan niet ontdekken dat ze wensten af te wijken in het minst uit het een offer van de Heer, ik kan niet belast met alle goddeloosheid, en toch denk ik dat ze niet kunnen worden vrijgesteld hebben blijk gegeven van een enigszins onjuiste in de wijze van optreden. Ze imiteert de Joodse wijze van offeren nauwer dan ofwel Christus had verordend, of de aard van het evangelie toegestaan. Het enige wat dus voor die zij kunnen terecht veroordeeld is, dat absurd analogie, dat niet tevreden met de eenvoudige en oprechte instelling van Christus, zij daalden te veel naar de schaduwen van de wet.

(Het idee van een offer in de eucharistie, en giraal gebruik van het woord "Opoffering", de mis een heiligschennis, 12-18)
12. De gave van het Oude Verbond en het avondmaal des HEERE

En wie zal zorgvuldig overwegen, zal zien dat het woord van de Heer maakt dit onderscheid tussen de Mosaische offers en onze eucharistie - dat terwijl de voormalige vertegenwoordiger van de Joodse mensen dezelfde werkzaamheid van de dood van Christus, die nu tentoongesteld bij ons, in het avondmaal (Lev. 1:5), maar de vorm van vertegenwoordiging is anders. Daar is de Levitische priesters werden veroordeeld tot kenmerkend voor het offer dat Christus was om, een slachtoffer werd geplaatst om te fungeren als een substituut voor Christus zelf; een altaar werd opgericht waarop hij moest worden opgeofferd, het geheel, kortom, was zo uitgevoerd te brengen onder het oog een beeld van het offer dat zou worden aangeboden aan God in de boete. Maar nu dat het offer is uitgevoerd, de Heer heeft voorgeschreven een andere methode voor ons, namelijk., Om het voordeel van het offer hem aangeboden door zijn zoon naar zijn gelovige mensen, de Heer, dus heeft ons een tafel waar kunnen we feest, niet een altaar waarop een slachtoffer kan worden aangeboden, hij heeft geen gewijde priesters op te offeren, maar de ministers voor een heilig feest. De meer verheven en heilig dit mysterie is, de meer religieus en verheven dient het te worden behandeld. Niets is dus veiliger dan het bannen van alle moed van de menselijke zin, en zich uitsluitend op wat de Schrift levert. En zeker, als we nadenken dat het Avondmaal van de Heer en niet van mannen, waarom hebben we ons laten ingeschakeld opzij van een haarbreedte van de Schrift door enige autoriteit van de mens, of de lengte van recept? Daarom moet de apostel, in de wens volledig te verwijderen van de ondeugden die geslopen in de Papentempel van Korinthe, als de meest snelle methode herinnert hen aan de instelling zelf, blijkt dat vandaar een eeuwigdurende regel moet worden afgeleid (I Kor. 11:20 f ).

13. De aard van offer

Opdat geen ruzieachtig persoon dient er sprake van een geschil met ons als aan de voorwaarden, "offerande" en "priester", zal ik kort uitleggen wat in deze hele discussie wij bedoelen met "offerande", en wat door "priester".

Sommige, op welke rationele grond zie ik niet, het uitbreiden van de term offer voor alle heilige ceremonies en religieuze handelingen.

Wij weten dat door het uniform gebruik van de Schrift, de naam van offer wordt gegeven aan wat de Grieken gesprek in een keer "thusia", op een ander "prosfora", op een ander "telete". Dit, in haar algemene acceptatie, omvat alles wat dat wordt aangeboden aan God. Waarom moeten we een onderscheid te maken, maar ook dat het onderscheid kan het gevolg zijn analogie uit de offers van de Mosaische wet, onder wiens schaduw de Heer was blij om te zijn volk de hele werkelijkheid van de offers. Hoewel deze werden in verschillende vormen, kunnen zij alle worden verwezen naar twee klassen. Voor zowel een offergave voor de zonde is gemaakt door een bepaalde soort van tevredenheid, waarbij de sanctie werd ingewisseld voor God, of was het een symbool en een verklaring van religie en goddelijke eredienst, in een keer in de weg smeekbede aan de vraag de gunst van God, op een ander, bij wijze van dankzegging, te getuigen dankbaarheid aan God voor uitkeringen ontvangen; op een ander als een eenvoudige uitoefening van vroomheid voor de vernieuwing van de sanctie van het convenant, waarbij laatstgenoemde tak, verbrande aanbiedingen, en plengoffers, euchariste, eerste fruit, en vrede-aanbiedingen, bedoelde.

Daarom, laat ons ze verdelen in twee klassen. De andere klasse, met het oog op uitleg, laat ons gesprek "latreutikon", en "sebastikon", zoals dat bestaat uit de verering en aanbidding die gelovigen zowel schuldig maken en aan God, of, als u dat liever hebt, laat ons wel " eucharistikon ", want het is tentoongesteld aan God door niemand, maar degenen die verrijkt met zijn grenzeloze voordelen, bieden zichzelf en al hun acties aan hem terug.

De andere klas laten we genadetroon of zoen. Een offer van een boete is die ten doel hebben aan sussen de toorn van God, om te voldoen aan zijn recht, en daarmee veeg en wegspoelen de zonden, waardoor de zondaar worden gereinigd en hersteld zuiverheid, kunnen terugkeren naar gunste met God. Vandaar de naam die is gegeven in de wet aan de slachtoffers, die werden aangeboden in de boete van de zonde, (Exod. 29: 36;) niet dat zij waren voldoende om de gunst van God, en veeg weg schuldgevoel, maar omdat ze bijvoorbeeld op de ware offer van deze aard, die werd uitgevoerd op lengte in werkelijkheid door Christus alleen; door hem alleen, omdat er geen andere kunnen, en eens, omdat de werkzaamheid en de macht van de een offer door Christus eeuwig is, zoals hij opgegeven door zijn stem , toen hij zei: "Het is klaar," dat wil zeggen, dat alles wat nodig is om de gunst van de Vader, om aan vergeving van zonden, gerechtigheid en heil, dat dit alles werd uitgevoerd en geconsumeerd door zijn een gave, en dat dus niets te wensen over. Geen plaats was vertrokken naar een ander offer.

14. De verkoop van missen

Daarvoor, concludeer ik, dat het een verschrikkelijke belediging en onduldbare godslastering is, maar ook tegen het offer van Christus, die door zijn dood, die hij ging voor ons aan het kruis, voor te stellen als een te herdenken van het herhalen van de offerande, van de aankoop van de vergeving van zonden, voor God, en het verkrijgen van de motivering. Maar wat gebeurt in de mis dan om ons deelgenoot van het lijden van Christus door middel van een nieuwe offerande? En dat er misschien geen limiet aan hun extravagantie, hebben zij achtte het weinig te zeggen, dat zij behoren tot een gemeenschappelijke offeren voor de hele Papentempel, zonder dat het op hun plezier om het toe te passen, speciaal voor deze of dat, als zij kiezen, of liever gezegd, aan iedereen die bereid is de aankoop van hun koopwaar van hen voor een prijs betaald. Bovendien, als ze niet kon komen tot de schatting van Judas, nog steeds, dat ze misschien op een of andere manier verwijzen naar de auteur, ze maken de gelijkenis te bestaan in de lidstaten. Hij verkocht voor dertig zilverstukken: ze, volgens de Franse methode van berekening, verkopen dertig stukjes messing. Hij deed het eens: ze zo vaak als met een koper is voldaan.

Wij ontkennen dat ze priesters zijn in deze zin, namelijk dat door dergelijke verplichtingen zij bemiddelen bij God voor de mensen, dat voor God zij boeten voor de zonden. Christus is de enige hogepriester en priester van het Nieuwe Testament (vgl. Hebr. Ch.9): aan hem alle priesterlijke kantoren werden overgedragen, en met hem ze gesloten en beëindigd. Ook moest de Schrift geen melding hebben gemaakt van het eeuwige priesterschap van Christus, maar toch, als God, na het afschaffen van die oude offers, benoemd geen nieuwe priester, het argument van de apostel blijft onoverwinnelijk, "Geen mens neemt deze eer tot zichzelf, maar hij is noemen van God, zoals Aaron, "(Heb. 5: 4.) Hoe kan deze heiligschennende mannen, die door hun eigen rekening zijn de moordenaars van Christus, zichzelf durven te noemen de priesters van de levende God?

6. De Mis berooft ons van het nut van Christus' dood

De vierde eigenschap van de mis die wij in overweging nemen, dat het ons berooft van het voordeel dat ons herinnerd aan de dood van Christus, terwijl hij ons verhindert in de erkenning ervan en het denken eraan. Want wie kan begrijpen dat hij werd afgelost door de dood van Christus, wanneer hij een nieuwe aflossing ziet in de mis? Wie kan vertrouwen dat zijn zonden zijn kwijtgescholden als hij een nieuwe kwijtschelding ziet? Het zal niet betekenen dat het enige terrein waarop we vergeving van zonden in de mis is, want het is al gekocht door de dood van Christus. Want dit is gewoon gelijk aan te zeggen dat we zijn verlost door Christus op de voorwaarde dat wij oszelf verlossen. Voor de doctrine die wordt verspreid door de ministers van Satan, en die, in de huidige dag, zich verdedigen door lawaai, vuur en zwaard, is dat wanneer wij bieden Christus tot de Vader in de mis, wij, door dit werk van offerande, het verkrijgen van kwijtschelding van zonden en worden deelgenoten van het lijden van Christus. Wat is nu overgebleven van het lijden van Christus, dan een voorbeeld van aflossing, welke wij kunnen daardoor leren om onze eigen aflossers? Christus zelf toen hij ons verzekerde van gratie in het avondmaal, bood zijn discipelen geen korte stop op dat besluit, maar stuurde deze naar het offer van zijn overlijden; intimating, dat het avondmaal is de herinnering, of, zoals het algemeen wordt geuit, het gedenkteken van waaruit ze kunnen leren dat het slachtoffer door boetend dat God moest worden gedaan, moest slechts een keer worden aangeboden. Want het is niet voldoende dat Christus is het enige slachtoffer is, zonder wie is het enige offer, opdat ons geloof kunnen worden vastgesteld aan zijn kruis.

7. De Mis als vernietiging van het avondmaal van de HEERE

Ik kom nu tot de bekroning punt, namelijk, dat het heilig Avondmaal, waarop de Heer het gedenkteken van zijn passie verliet, gevormd en gegraveerd, werd weggenomen, verborgen en vernietigd wanneer de mis wordt opgericht. Terwijl het avondmaal een geschenk van God is, die is te ontvangen met het avondmaal, terwijl het offer van de mis pretendeert een prijs aan God te ontvangen als tevredenheid. Erg groot is het verschil van het ontvangen, doet offer afwijken van het sacrament van het Avondmaal. Maar hierin komt de erbarmelijke ondankbaarheid van de mens naar voren, - dat een steek de vrijgevigheid van de goddelijke goedheid had moeten worden erkend, en dankzegging geretourneerd, maakt hij God als zijn schuldenaar. Het sacrament beloofd dat door de dood van Christus, wij niet alleen waren hersteld tot leven en steeds sneller, omdat alle onderdelen van ons heil werd vervolgens worden afgesloten. Het offer van de mis maakt gebruik van een heel andere taal, namelijk., Dat Christus moet worden opgeofferd dagelijks, zodat hij kan lenen iets voor ons. Het avondmaal was om te worden genomen tijdens de openbare vergadering van de Gemeente, om ons te doen herinneren van de gemeenschap, waarin we allemaal verenigd zijn in Christus Jezus. De communie heft het offer van de mis lost op, en tranen gescheiden. Voor na de ketterij gezegevierd dat er gedragen worden priesters op te offeren voor de mensen, alsof het avondmaal was overgedragen aan hen, zodat zij ophouden te worden meegedeeld aan de Algemene Vergadering van de gelovigen, volgens de opdracht van de Heer. Entree is gegeven aan particuliere missen, die meer lijken op een soort van excommunicatie dan communie verordend door de Heer, wanneer de priestling, over het verslinden van zijn slachtoffer, scheidt zich van het hele lichaam van de gelovigen. Dat kan er geen misverstand, ik noem het een prive-mis, indien er geen medewerking van het avondmaal van de HEERE onder de gelovigen, maar, tegelijkertijd, een grote veelheid van personen aanwezig mogen zijn.

(Vroege praktijk en de opkomst van misvattingen, 8-11)
8. Privé missen een afwijzing van communie

De oorsprong van de naam van mis heb ik nooit in staat geweest zeker te vernemen. Het lijkt waarschijnlijk dat het afkomstig is van de offers die werden verzameld. Vandaar dat de ouden meestal spreken van het in het tegendeel van raak. Maar zonder de verhoging van een controverse over de naam, ik houd dat particuliere mis lijnrecht tegenover de instelling op Christus, en zijn daarom een goddeloze ontheiliging van het heilige avondmaal. Want wat gaf de Heer vreugede? Was het niet de te nemen en de kloof tussen onszelf (Lucas 22:17)? Wat doet Paul onderwijzen over de naleving van deze opdracht? Is het niet dat het breken van het brood, is de communie van lichaam en bloed? (1 Kor. 10: 16.) Daarom, wanneer een persoon zonder distributie, waar is de gelijkenis? Maar dat men handelt in de naam van de hele Gemeente. Bij welk gebod? Is het niet openlijk te bespotten God wanneer een particulier grijpt voor zichzelf, wat had moeten worden verdeeld over een aantal? Maar de woorden van zowel van onze Verlosser en Paul, zijn duidelijk genoeg, we moeten kort concluderen, dat waar er geen sprake is van het breken van het brood voor de gemeenschap van de gelovigen, is er geen avondmaal van de Heer, maar een valse en absurd imitatie aan het avondmaal. Maar valse imitatie is vervalsing. Bovendien is de vervalsing van deze hoge ordonnantie is niet zonder ongehoorzaamheid. In privé missen, is er dus een goddeloos misbruik: en zoals in religie, een fout gaat voor aan een andere, na die op maat te bieden zonder communie eenmaal geslopen in, ze begon geleidelijk te maken ontelbare missen in alle hoeken van de afzonderlijke kerken, en om de mensen hierheen en daarheen, wanneer zij zouden moeten hebben een vergadering, en dus erkend dat het mysterie van hun eenheid. Laat ze nu verder gaan en ontkennen hun afgoderij toen ze vertonen het brood in hun missen, dat kan worden aanbeden voor Christus. Tevergeefs hebben zij gesproken over de beloften van de aanwezigheid van Christus, die echter kunnen worden begrepen, waren zeker niet gezien het feit dat onzuivere en profane mannen misschien het lichaam van Christus vormen, zo vaak als ze willen, en om wat voor misbruik ze willen; maar dat de gelovigen, terwijl met religieuze naleving, maar de opdracht van Christus in het vieren van het Avondmaal, kunnen genieten van de werkelijke deelname ervan.

9. De mis van niet giraal en niet primitief

We kunnen toevoegen, dat deze perverse cursus was onbekend bij de reinere Gemeente. Omdat echter de meer schaamtelozen onder onze opponenten de zaak zullen proberen beter voor te stellen, is het absoluut zeker is dat alle oudheid tegen hen is, zoals hierboven is aangetoond in andere gevallen, en kan zeker meer bekend door de nauwgezette lezing van de paters. Maar voordat ik tot de conclusie kom, vraag ik onze missaal artsen, zien of zij weten dat gehoorzaamheid beter is dan het offer, en Gods gebod ons te luisteren naar zijn stem in plaats van aan te bieden een offer, (1 Sam. 15: 22,) - hoe ze kunnen geloven deze wijze van offeren te verheugen, tot God, omdat het zeker is dat hij geen gebod gaf, en ze niet kan steunen op een lettergreep van de Schrift! Trouwens, wanneer ze de apostel horen verklaren dat "niemand neemt deze eer aan zichzelf, maar hij dat geroepen is door God, zoals Aaron," zo ook Christus verheerlijkt niet zelf te worden gedaan een hogepriester, maar dat hij zeide tot hem , "Gij zijt mijn Zoon: deze dag heb ik u verwekt," (Heb. 5: 4, 5.) zij moeten aantonen God te worden en de auteur en oprichter van hun priesterschap, of bekennen dat er geen eer van God in een kantoor, waarin, zonder dat te noemen, hebben ze overhaast met goddeloze roekeloosheid. Ze kunnen niet een jota van de Schrift produceren ter ondersteuning van hun priesterschap. En zijn de offers niet tevergeefs, want zij kunnen niet worden aangeboden zonder een priester?

3. De mis als onderdrukking van Christus' Passie

Een andere ongerechtigheid ten laste van de mis is, dat zij het kruis en de passie van Christus uitdooft en begraaft. Zodanig, inderdaad, is wel zeker, - het kruis van Christus is omvergeworpen, op het moment dat een altaar is opgericht. Want als, op het kruis, bood hij zichzelf offer, opdat hij misschien heiligt ons voor eeuwig, en aankoop eeuwige verlossing voor ons (Heb. 9:12), ongetwijfeld de kracht en de werkzaamheid van zijn offer blijft zonder einde. Anderszins, we moeten niet denken meer eervol van Christus dan van de runderen en kalveren die werden opgeofferd in het kader van de wet, het aanbieden van die bleek te zijn zwak en ondoeltreffend omdat het vaak werd herhaald. Waarom, moet worden toegelaten, hetzij dat het offer dat Christus aangeboden aan het kruis wilde de macht van de eeuwige zuiveringen, of dat hij deze keer ooit door zijn een offer. Bijgevolg is de apostel zegt, "nu eenmaal in het einde van de wereld heeft hij om weg te nemen de zonde door het offer van zichzelf." Nogmaals: "Door de handeling die we zijn geheiligd door het aanbieden van het lichaam van Jezus Christus eenmaal voor iedereen." (Heb. 10:10). Nogmaals: "Want door een aanbod dat hij heeft geperfectioneerd ooit voor hen die geheiligd werd." (Heb. 10:14). Omdat dit samenvoegt de fameuze passage: "Nu, waar kwijtschelding daarvan is, is er geen meer te bieden voor de zonde." (Heb. 10:18; Vgl. V.26). Dezelfde Christus gesuggereerd door zijn laatste stem, wanneer, op het geven van de geest, hij riep: "Het is klaar." (Johannes 19:30). We zijn gewend om ons te houden aan de laatste woorden van de stervende als een orakel. Christus, als stervende, verklaart, dat door zijn een offer is geperfectioneerd en vervuld, wat noodzakelijk was voor onze verlossing. Om een dergelijk offer, waarvan de perfectie die hij zo duidelijk aangegeven heeft, zullen wij, als ware het onvolmaakte, veronderstellen dagelijks knielen voor talloze offers? Sinds het heilige woord van God niet alleen verklaart, maar verkondigt en protesteerd, dat dit offer ooit was bereikt en het blijft eeuwig in werking. Maar niet degenen die de vraag naar een andere belasting met onvolmaaktheid en zwakke punten? Maar tot wat vaak de mis die is vastgesteld dat een honderdduizend offers kunnen worden uitgevoerd elke dag, maar net te begraven en onderdrukken de passie van onze Heer, waarin hij bood zichzelf aan zijn Vader als enige slachtoffer? Wie maar een blinde man ziet niet in dat het Satanische durf is, om zich te verzetten tegen een waarheid zo duidelijk en transparant? Ik ben er niet onkundig van de bedriegers, waarbij de vader van leugens is, zal een mantel aan zijn fraude te weten., Dat de offers niet anders zijn of verschillende, maar dat het een offer is herhaald. Dergelijke rook is gemakkelijk verspreid. De apostel, tijdens zijn hele predikende, concludeert niet alleen dat er geen andere offers zijn, maar dat dat een keer werd aangeboden, en is niet behoeft te worden herhaald. De meer subtiele pogingen om hun ontsnapping door een nog smallere maas in de wet, namelijk., Dat is het niet herhalen, maar toepassing. Maar het is niet moeilijk, deze drogredenen te weerleggen. Voor Christus zelf is in een keer zichtbaar, dat zijn offer niet moet worden geratificeerd door de dagelijkse nieuwe verplichtingen, maar dat door de prediking van het evangelie en de ontheffing van het heilig Avondmaal, de voordelen ervan moeten worden doorgegeven aan ons. Aldus Paulus zegt, dat "Christus, ons Pascha is opgeofferd voor ons," en biedingen ons "houden het feest," (1 Kor. 5: 7, 8.) De methode, zeg ik, waarin het kruis van Christus is naar behoren toegepast op ons is, wanneer het genot is aan ons, en we ontvangen met ware geloof.

4. Het argument van Maleachi 1:11

Maar het is de moeite waard om eens te kijken naar welke andere fundamenten naast het achterlijke offer van de mis. Daartoe sleept men in de profetie van Maleachi, waarin de Heer belooft dat "in elke plaats wierook wordt geboden tot mijn naam, en een zuiver offer," (Mal. 1: 11.) Alsof het nieuw of ongebruikelijk was voor de profeten, als ze spreken van de roeping van de heidenen, om de spirituele aanbidding van God, waarin zij hen door de externe riten van de wet, meer vertrouwd te intiem om de mannen van hun leeftijd dat ze moesten worden genaamd naar de echte gemeente van religie, net als in het algemeen zijn ze gewoon de waarheid te beschrijven die is tentoongesteld door het evangelie door de aard van hun eigen tijdperk. Zo hebben zij het gebruik om naar Jeruzalem te gaan, voor de bekering naar de Heer, de aanpassing van alle soorten van geschenken voor de aanbidding van God - dromen en visies voor de meer uitgebreide kennis waarmee gelovigen zouden komen in het koninkrijk van Christus. De passage ze citeren uit Maleachi, lijkt op een in Jesaja, waarin de profeet spreekt van drie altaren te worden opgetrokken in Assyrië, Egypte en Palestina. Ten eerste, ik vraag dan of ze al dan niet subsidie dat deze profetie krijgen in het koninkrijk van Christus? Ten tweede, Waar zijn die altaren, of wanneer zijn ze ooit gebouwd? Ten derde, Hebben ze veronderstellen dat een tempel is bestemd voor een koninkrijk, zoals die van Jeruzalem? Als ze over deze dingen nadenken, zullen ze bekennen dat ik denk, dat de profeten onder soorten aangepast aan hun tijdperk, geprofeteerd hebben over de voortplanting van de geestelijke aanbidding van God over de hele wereld. Dit is het antwoord dat we ze, maar, zoals de hand liggende voorbeelden overal in de Schrift, ik ben niet bang om een lange opsomming, hoewel ze jammerlijk misleid in dit ook, dat ze erkennen geen opoffering, maar dat van de mis, overwegende dat in waarheid gelovigen nu offer aan God en bieden hem een pure aanbieden, waarvan wij spreken, door en door.

5. Mis brengt de vergeetachtigheid van Christus' dood

Ik kom nu bij het derde deel van de mis, met betrekking tot dat deel, uit te leggen hoe zij als het ware niet alleen de dood van Christus vernietigd, en deze uit het geheugen van mannen rijdt. Voor als bij mannen, de bevestiging van een testament is afhankelijk van het overlijden van de erflater, zodat ook het testament door die hij heeft nagelaten om ons kwijtschelding van zonden en het eeuwige rechtschapenheid (Heb. 9:15-17), onze Heer is bevestigd door zijn dood. Degenen die durven te maken elke verandering of innovatie op dit testament ontkennen zijn dood, en ontkent hem. Nu, wat is de mis, dan een nieuw en heel ander testament? Wat? Niet elke mis belofte van een nieuwe vergeving van zonden, een nieuwe aankoop van rechtschapenheid, zodat nu zijn er zo veel testamenten als er mis's? Daarom, laat Christus weer komen, en door een andere dood, maken deze nieuwe testament, of beter gezegd, door ontelbare doden, bekrachtigen de ontelbare testamenten van de mis. Zei dat ik niet wat waar is, dan aan het begin, dat de enige werkelijke dood van Christus is uitgewist door de mis? Want wat is het directe doel van de mis, dan om Christus opnieuw tot de dood, als dat mogelijk? Want, zoals de apostel zegt: "Wanneer een testament is, moet er ook van de noodzakelijkheid het overlijden van de erflater," (Heb. 9: 16.) Het nieuwe van de mis beren, op het eerste gezicht lijkt, een testament van Christus, en daarom eist zijn dood. Daarnaast is het noodzakelijk dat het slachtoffer die aangeboden worden gedood en geofferd. Als Christus is opgeofferd op elke mis, moet hij wreed gedood elk moment in een duizend plaatsen. Dit is niet mijn argument, maar de apostel's: "Evenmin nog dat hij zou moeten bieden zich vaak", "want dan moet hij vaak te lijden hebben gehad sinds de stichting van de wereld," (Heb. 9: 25, 26.) Ik geef toe dat ze zijn klaar met een antwoord, waarbij zij ook belast ons met laster, want zij zeggen dat we tegen hen wat ze nooit gedacht, en kon zelfs niet denken. We weten dat het leven en de dood van Christus in het geheel niet in de hand. Of ze zeggen te doden hem, wij niet onze bedoeling is alleen om aan te tonen de absurditeit in verband met hun goddeloos verdoemd en dogma's. Ik tonen uit de mond van de apostel. Hoewel ze aandringen honderd keer dat dit offer is bloedeloos, ( "anaimakton",) Ik zal antwoord, dat zij niet afhankelijk is van de wil van de mens te veranderen de aard van offer, voor op deze manier de heilige en onschendbare instelling van God zou vallen. Vandaar volgt, dat het beginsel van de apostel staat onderneming, "zonder verlies van bloed is geen kwijtschelding," (Heb. 9: 22.)

(Afwijzing van de mis als zijnde heiligschennis en als een nietigverklaring van het Avondmaal van DE HEERE, 1-7)

1. De Romanistische doctrine

Door deze en soortgelijke uitvindingen heeft Satan getracht het heilig Avondmaal van Christus te vervalsen en omhullen als met een dikke duisternis, opdat de zuiverheid er van niet kan worden bewaard in de Papentempel. Maar hoofdzakelijk geeft dit gruwelijke monster op een bord aan waarop enkel het verborgen en perverse te vinden is, maar de realiteit helemaal uitgewist en afgeschaft, verdwenen weg en verdween uit het geheugen van de mens, namelijk, wanneer, met de meeste pestachtig fout, hij geblindeerd bijna de hele wereld in de overtuiging dat de Mis was een offer en offergave voor het verkrijgen van de kwijtschelding van zonden.

Ik zeg niets over de manier waarop de gefundeerde scholastieken als eerste dit dogma ontvingen. Ik laat ze met hun subtiliteiten puzzelen, die echter kunnen worden verdedigd door gevit, worden afkeurenswaardig door alle goede mannen, omdat het ze te doen om te omhullen de helderheid van het Avondmaal in grote duisternis. Bieden Adieu aan hen, dus laat mijn lezers begrijpen dat ik hier de bestrijding van dat advies waarmee de Romeinse Antichrist en zijn profeten hebben doordrongen van de hele wereld, namelijk, Dat de mis een werk is waarbij de priester die Christus aanbiedt, en de anderen die in de gave ontvangen hem winnen verdienste met God, of dat het slachtoffer door een boete die zij weer bij in de gunst van God komen.

En dit is niet alleen het gemeenschappelijk advies van het vulgaire, maar de daad is zo een soort boetedoening, waarmee de tevredenheid wordt naar God voor de levenden en de doden. Dit wordt ook uitgedrukt door de woorden die werkzaam zijn, en hetzelfde kan worden afgeleid uit de dagelijkse praktijk. Ik weet hoe diep deze plaag zijn wortels heeft geslagen; onder welke een schijn van goed hij verbergt zijn ware aard, die de naam van Christus voor hem, en velen van mening dat in het kader van de interne naam van mis is begrepen de gehele som van het geloof .

Maar nadat het meest duidelijk bewezen door het woord van God, dat deze mis echter blinkende en prachtige, biedt de grootste belediging voor Christus, onderdrukt en begraaft zijn kruis, herinnerd zijn dood aan de vergetelheid, ontneemt het voordeel dat het was ontworpen om en verdwijnt het sacrament, dat de herdenking van zijn dood werd bewaard, zal haar wortels moeten zo diep dat deze meest krachtige bijl, het woord van God, niet knippen en vernietigen? Zal elke schijn moeten zodanig schoonschijnend dat dit licht zal niet bloot legt het loerende kwaad?

2. De Mis als godslastering tegen Christus

Zoals blijkt, dus als werd voorgesteld in de eerste plaats, dat in de mis onaanvaardbare godslastering en belediging worden aangeboden aan Christus. Voor hij werd niet benoemd Priester en hogepriester door de paters voor een keer alleen, zoals priesters werden benoemd in het kader van het Oude Testament. Omdat hun leven sterfelijk is, hun priesterschap niet onsterfelijk worden kon, en dus was er behoefte aan opvolgers, die wellicht ooit konden worden vervangen in de kamer van de doden. Maar Christus is onsterfelijk, had niet de minste kans om hem te laten vervangen door een predikant. Waarom werd hij benoemd door zijn vader een priester voor altijd, na de orde van Melchizedek, dat hij zou kunnen uitoefenen eeuwig een permanente priesterschap (Heb. 5:6,10; 7:17,21; 9:11; 10:21; Ps . 110:4; Gen 14:18). Dit mysterie werd getypeerd, lang voordat in Melchizedek, die de Schrift, nadat eenmaal de invoering als de priester van de levende God, nooit achteraf noemt, alsof hij had geen einde van het leven. Op deze wijze Christus wordt gezegd dat dit een priester na zijn bestelling is.

Maar degenen die dagelijks offeren moet noodzakelijkerwijs de heffing doneren aan hun verplichtingen tot priesters, wie zij als de surrogaat predikanten en opvolgers van Christus zien. Door deze subrogatie beroven ze niet alleen Christus van zijn eer, en van hem het voorrecht van een eeuwige priesterschap, maar proberen om hem uit de rechterhand van zijn vader te plaatsen, waar hij niet kan zitten als onsterfelijke zonder een eeuwige priester. Evenmin laat ze beweren dat hun priestlingen worden vervangen voor Christus, alsof hij dood was, maar zijn slechts vervangers in dat eeuwige priesterschap, die dus niet ophoudt te bestaan. De woorden van de apostel zijn te streng om te verlaten veroorzaken ze elke vorm van fraude, namelijk., "Ze waren echt veel priesters, omdat zij niet te lijden te blijven vanwege de dood, maar deze man, omdat hij voortging ooit, heeft een onveranderlijk priesterschap, "(Heb. 7: 23, 24.) Maar deze is hun oneerlijkheid, dat de verdediging van hun goddeloosheid zij-arm te maken met het voorbeeld van Melchizedek. Zoals hij zei te hebben opgewekt (obtulisse) brood en wijn "(Gen. 14: 18,) zij concluderen dat het een voorbode is van hun mis, alsof er enige gelijkenis tussen hem en Christus is in het aanbieden van brood en wijn. Dit is te gek en frivool, nodig ter weerlegging. Melchizedek gaf brood en wijn aan Abraham en zijn metgezellen, die hij zou kunnen vernieuwen wanneer ze uitgeput waren met de mars en de strijd. Wat heeft dit te maken met het offer? De menselijkheid van de heilige koning geprezen door Mozes: deze mannen van absurd medaille, prediken een mysterie waarvan er geen sprake is. Zij is echter nog een glans op hun fout, want het wordt meteen toegevoegd, hij was "priester van de Allerhoogste God." Ik antwoord, dat zij ten onrechte stemsleutel tot brood en wijn wat de apostel verwijst naar zegen. "Dit Melchizedek, koning van Salem, priester van de Allerhoogste God, die met Abraham," "en zegende hem." Vandaar dezelfde apostel (en een betere tolk kan niet gewenst) leidt zijn excellentie. "Zonder alle tegenspraak, hoe minder is gezegend van de betere." Maar als de offergave van Melchizedek was een afbeelding van het offer van de mis, vraag ik, zou de apostel, die gaat in de notulen details zijn vergeten een zaak zo ernstig en serieus nemen? Maar nu bedillen ze tevergeefs voor hen om te proberen te vernietigen met het argument dat is aangevoerd door de apostel zelf weten., Dat het recht en de eer van het priesterschap heeft opgehouden onder sterfelijke mannen, omdat Christus, die onsterfelijk is het een eeuwigdurende priester (Heb. 7:17-19).

Pas op Dominee, u houdt het Koninkrijk Gods verborgen voor de mensen, u sluit hen er voor af. Pas als u preekt als Paisley, dat de Paus de Anti Christ is, dan kan u vrede hebben. Maar als u Eucumenisch het Concilie van Nicea aanbidt, dan maakt u zich schuldig aan volksverlakkerij.

De Institutie (3 Delen)

Auteur: Johannes Calvijn
Uitgever: Meinema
ISBN: 978 90 2113 035 4

CalvijnForum
Discussieer mee in ons forum!

Stelling: Calvijn kan beter vergeten dan herdacht worden

. .