Het Boeck der PSALMEN.

1 EEn Psalm Davids, als hy vloodt voor het aengesichte sijns soons Absaloms.
2 ô HEERE, hoe zijn mijne tegenpartijders vermenichvuldicht? vele staen tegen my op.
3 Vele seggen van mijne ziele; Hy en heeft geen heyl by Godt, Sela!
4 Doch ghy, HEERE, zijt een schilt voor my, mijne eere, ende die mijn hooft opheft.
5 Ick riep met mijne stemme tot den HEERE, ende hy verhoorde my van den berch sijner heylicheyt, Sela!
6 Ick lach neder ende sliep; ick ontwaeckte, want de HEERE ondersteunde my.
7 Ick en sal niet vreesen voor tien-duysenden des volcks, die hen rontom tegen my setten.
8 Staet op, HEERE, verlost my, mijn Godt; want ghy hebt alle mijne vyanden op’t kinnebacken geslagen, de tanden der godtloosen hebt ghy verbroken.
9 Het heyl is des HEEREN; uwen segen is over u volck, Sela!

1 WAerom woeden de heydenen, ende bedencken de volcken ydelheyt?
2 De Coningen der aerden stellen sich op, ende de Vorsten beraetslagen te samen, tegen den HEERE, ende tegen sijnen Gesalfden [seggende]:
3 Laet ons hare banden verscheuren, ende hare touwen van ons werpen.
4 Die in den hemel woont, sal lacchen; de Heere salse bespotten.
5 sal hy tot hen spreken in sijnen toorn, ende in sijne grimmicheyt sal hyse verschricken.
6 Ick doch hebbe mijnen Coninck gesalft over Zion, den berch mijner heylicheyt.
7 Ick sal van het besluyt verhalen: De HEERE heeft tot my geseyt; Ghy zijt mijn Sone, heden heb ick u gegenereert.
8 Eyscht van my, ende ick sal de heydenen geven [tot] u erfdeel, ende de eynden der aerde [tot] uwe besittinge.
9 Ghy sultse verpletteren met eenen yseren scepter, ghy sultse in stucken slaen als een potte-backers vat.
10 Nu dan, ghy Coningen, handelt verstandichlick, laet u tuchtigen, ghy Richters der aerden.
11 Dient den HEERE met vreese, ende verheugt u met bevinge.
12 Kusset den Sone, op dat hy niet en toorne, ende ghy [op] den wech vergaet, wanneer sijn toorn maer een weynich soude ontbranden: welgelucksalich zijn alle, die op hem betrouwen.

1 WElgelucksalich is de man, die niet en wandelt in den raet der godtloosen, noch staet op den wech der sondaren, noch sitt in’t gestoelte der spotteren.
2 Maer sijn lust is in des HEEREN wet, ende hy overdenckt sijne wet dach ende nacht.
3 Want hy sal zijn als een boom, geplant aen water-beken, die sijne vrucht geeft in sijnen tijt, ende welckes blat niet af en valt: ende al wat hy doet, sal wel gelucken.
4 Alsoo en zijn de godtloose niet, maer als het caf, dat de wint henen drijft.
5 Daerom sullen de godtloose niet bestaen in’t Gerichte, noch de sondaers in de vergaderinge der rechtveerdigen.
6 Want de HEERE kent den wech der rechtveerdigen, maer de wech der godtloosen sal vergaen.

Inhoud: